Temperamenten

Deze temperamentenpoppen heb ik afgelopen week gemaakt. 

Ze stellen zich graag zelf voor:

Hoi! Ik ben Aiden

Rood is mijn kleur

Ga meteen van start

werk hard, ben niet lui

wel soms moe

en in een boze bui!

Aiden betekent klein vuur. Ze staat symbool voor het cholerisch temperament. Haar jurkje is van warme velours en geruwde joggingstof en ze heeft weerbarstig haar. Bovendien zijn haar handen uit de mouwen gestoken.

Hai! Mijn naam is Anshu

Ik dans de hele dag

ben altijd druk met mijn vriendjes

ik heb er heel erg veel

grapjes vind ik fijn

afwisseling houdt me bij de les

en mijn lievelingskleur is geel!

Anshu betekent zonnestraal. Ze staat symbool voor het sanguinisch temperament. Ze heeft pluizige blonde haren van mohair/wol en een soepel glanzend goudgeel jurkje.

Hallo ik ben Adnah

Sommigen vinden me sloom

Ik hou gewoon van ritme en rust

daarom lijkt het soms dat ik droom

voor mijn maatje wil ik alles doen

eten vind ik fijn, er is bijna niets dat ik niet lust

en mijn lievelingskleur is groen

Adnah betekent rust. Ze staat symbool voor het flegmatisch temperament. Haar jurk is van vilt en is een beetje stijfjes, niet zo flexibel. Ze heeft twee keurige, gelijkmatige dikke vlechten en een gedrongen, rond postuur.

Hoi ik heet Akil

Ik denk voordat ik doe

van alles om me heen word ik snel moe

als iets anders gaat vind ik dat niet fijn

en kijk aan mijn hand heb ik pijn!

ik hou niet van gauw gauw

en mijn lievelingskleur is blauw

Akil betekent nadenkend. Hij staat symbool voor het melancholisch temperament. Zijn mantel is van velours, alleen zit de zachte kant binnenin. Zijn haren zijn sluik en hij draagt een muts omdat hij het vaak zo koud heeft. Zijn armen zijn wat slungelig en op zijn handje draagt hij een pleister.

De poppen maakte ik voor de cursus handwerken in de vrijeschool. De laatste twee lessen gingen over het menselijk temperament. Door de informatie in die lessen was in mijn gedachten een aantal karakters ontstaan. Die karakters wilde ik tastbaar maken. Van tijd tot tijd was het een ware beproeving. Met de eerste koppies heb ik tijden zitten prutsen maar gaandeweg ging het steeds beter. En die haren... dat is echt veel werk! Al met al was het een leuk en leerzaam gebeuren en is mijn hoofd inmiddels lekker opgeruimd. Met een dito gevoel treedt ik de jaarwisseling tegemoet. Maar niet voor nog even kort terug te blikken op het afgelopen jaar. Mijn motto van dit jaar was doen. Van dat voornemen om maandelijks een aantal projecten te kiezen om aan te werken is in de praktijk uiteindelijk niet veel gekomen. Desondanks heb ik een hoop gedaan, een hoop gecreëerd. Nieuwe stappen gezet ook. Spindemonstraties gegeven, gestart met spinnen voor en bij de herders van Balloo en begonnen aan de cursus handwerken in de vrijeschool. Allemaal stappen waar ik blij van word en waarmee ik ook anderen hoop te inspireren en aan te zetten tot wat ik het allerliefste doe: creëren! Ik dank jullie allemaal voor jullie belangstelling en lieve, leuke, attente en bemoedigende reacties in het afgelopen jaar en wens jullie een goede jaarwisseling en een inspirerend 2013!

Trakteren op.....kikkers!

Jongste is jarig vandaag. Zes jaar alweer! Voor zijn traktatie op school heb ik kikkertjes gevilt. Het idee komt uit het boek Vilten met kinderen van Christel Dhom. De kikkertjes zitten in een 'waterlelie' die is gevuld met grote, zoete rozijnen. De kinderen in de klas reageren heel verschillend op de traktatie. Sommigen vinden het vies en zijn enkel blij met de kikker. Anderen bekijken het geheel goed en gaan daarna rustig zitten peuzelen. Zij bewaren hun lelie en kikker heel zorgvuldig om ermee te kunnen spelen. Weer anderen schrokken de rozijnen op en slopen vervolgens de lelie èn de kikker. Een enkeling denkt dat je ook de oogjes van de kikker kunt eten en probeert ze los te trekken. Gelukkig had ik die stevig vastgezet. De pootjes had ik enkel met de viltnaald vastgeprikt. Een aantal ondernemende kleuters weet die gauw van het kikkertje te scheiden. Gelukkig heeft juffie naald en draad in de klas...
En zo krijg ik een beeld van de temperamenten in deze kleuterklas. Temperamenten, onderwerp van de eerstvolgende les die ik ga maken voor de cursus handwerken in de vrijeschool. In de kerstvakantie ga ik ermee aan de slag. Vandaag (en morgen en overmorgen) vieren we eerst deze zesde verjaardag!

Doel voor David

Bijna twee maanden geleden schreef ik over David. Sindsdien niet meer. Schande. David is veel in mijn gedachten maar verder kwam het tot nog toe niet. Allerhande bezigheden (en -toegegeven- een beetje drempelvrees) weerhouden mij ervan met hem aan de slag te gaan. David staat dus doelloos in de hal  het weefatelier. Huisgenoten maken daar dankbaar gebruik van. Ons poezebeest gebruikt David als klimrek. Mijn lief dekt hem toe met zijn natte handschoenen, muts en sjaal....
Schoorvoetend maakte ik de afgelopen tijd kleine voorbereidingen voor het weefwerk. Ik heb me ingelezen in allerhande weefboeken. Dat was ik echter al gauw moe. Op een avond heb ik dan ook rigoureus de scheerplank gepakt en ben draden gaan haspelen voor de schering. Dat was een november-avond bedenk ik me nu (waar blijft de tijd?) De eerste draden voor het weefwerk zijn inmiddels gesponnen en gewassen. Ze hangen op spanning te drogen aan de kapstok... Om een idee te krijgen van het uiteindelijke weefwerk, maakte ik op mijn kinderweefraam alvast een kleine proef. Deze week nog laat ik David, maar in de kerstvakantie gaan we doelgericht aan de slag!

Bij de herders

Nog steeds spin ik wekelijks met veel plezier bij de Herders van Balloo. Een impressie van vandaag:

Miep, mijn lieveling

de baas van het kippenvolk

lekker aan de scharrel met een van de dames

de heidekoetjes blijven liever in de stal

net als dit schaap dat niet meeging met de kudde vandaag

en vrouw kip

mooie ram in de wei bij de bijenstal

geen os en ezel in de kerststal maar poezenvolk
en een achtergebleven schaap
en de herderskeuken bleef dicht vandaag...

zij spinnen ook

het kindje ligt al in de kribbe

de geiten snoeien de struiken op het erf nogal rigoureus

het is hondenweer, ik spin voor de gelegenheid
dit hondenhaar (nog onbekend van welk ras)

bij de kachel in het wolatelier

onder het genot van knieperties

om vier uur loop ik de herder tegemoet als hij
terugkeert van zijn tocht op het veld

mooi als de kudde aan me voorbij gaat...
in het midden de bok met enorme horens

 Een heerlijke dag!

Midwinterwol

Vandaag zat ik de hele dag op Midwinterwol, een gezellige wolmarkt in Winschoten. De markt werd georganiseerd door Lowlandslegacy. Dit jaar waren er 55 standhouders. Allemaal met wol of wolproducten! Het was een feest! In de stand van de landelijke spingroep gaf ik een spindemonstratie. Mijn Ashford Country spinner (ooit gekocht bij Lowlandslegacy) trok veel bekijks. Ik spin er wol op voor mijn weefwerkstuk en ben lekker opgeschoten vandaag. Tussen het spinwerk door heb ik zelf ook een ronde gemaakt langs de kramen en mijzelf getrakteerd op het boek Textiel leeft! van Ellen Bakker. Een prachtig boek vol inspirerende textielkunst.

Transformatie

Deze koude kiezelstenen transformeerde ik tot warme schaapjes. Eenvoudig met een beetje bergschaapwol, water en zeep en lokken van wensleydale- en gotland-/ijslandsschaap. Bij haar vond ik een beschrijving van de werkwijze. Een leuk werkje, ook voor kinderen. Alleen de oortjes vond ik lastig. Een oplettende lezer ziet vier kiezelstenen en slechts drie schaapjes. De kleinste kiezel is door jongste (met een beetje hulp) gevilt tot een allerliefst bruin lammetje met een wit kopje en is vandaag met hem naar de kleuterklas.

Zie ginds komt...

Eindelijk is Sinterklaas ook aangekomen in huize Quadraad. Voor de basis heb ik het patroon van moeder aarde van Inspiree gebruikt. De mantel en mijter heb ik geknipt uit het naaldvilt dat nog over was van de paddestoel. Oei, ik zie dat Sint nog iets heel belangrijks mist.... zijn staf! Maar eens kijken of we daar nog wat voor kunnen vinden. Of Sint gezelschap krijgt van een (aantal) zwarte piet(en) blijft nog even de vraag. Op de achtergrond overigens een prent uit het boek 'O, kom er eens kijken' van Catharina Fredriks & Ietje Rijnsburger. Momenteel hier bijna dagelijkse voorleeskost. Heerlijk boek!

Kleurenbreikabouters

Bij de Leidse Textiel Centrale kocht ik deze strengen Soedanwol. Op vrijescholen wordt veel met deze wol gewerkt. Het is dikke wol, verkrijgbaar in ruim zestig kleuren. Ik koos er vijftien. Met moeite, want de overige kleuren zijn ook zo mooi!

De derde dag van de cursus handwerken in de vrijeschool ging over breien in de eerste klas. De kinderen leren door korte verhaaltjes waarin de breitechniek wordt omgezet in beelden. Verhaaltjes over kabouters bijvoorbeeld. De juffies toonden er een paar. Heel eenvoudig gemaakt van een vierkant lapje van tien steken. Dit inspireerde mij om van al mijn kleuren soedanwol breikaboutertjes te maken. En zo ontstond dit breikaboutervolk.

Voor de basis van de kabouters nam ik een kegelpopje (hoogte circa 7,5 cm). De lapjes waren snel gebreid en omgevormd tot manteltjes (dubbelvouwen en dichtnaaien). De kaboutertjes zagen er nog wat bloot uit want onder hun manteltje zag je hun houten lijf. Dus nam ik lapjes vilt in dezelfde kleuren als de wol en festonneerde die rond de lijfjes. De manteltjes heb ik in het halsje vastgesnoerd met een dubbele draad wol.

Van twee cadeaudozen (onderkanten tegen elkaar lijmen) en dik naaldvilt maakte ik een grote paddestoel om de kabouters in te bewaren. Nou ja, een aantal dan, want ze passen niet allemaal in de hoed. Helaas, te kleine paddestoel, te veel kabouters ;-)

Terwijl ik aan de kabouters werkte kwamen steeds meer toepassingen in mij op. Ik kan ze uiteraard gebruiken als hoofdrolspelers in de beeldende verhalen voor brei-instructie. Maar ze vormen ook een levende kleurenkaart. Moet ik nog wel even de kleurnummers onder hun lijfjes schrijven. En met hun stevige houten lijfjes zijn het prima pionnen in een spel. Een kleurenspel... En zo heb ik weer een nieuw idee om verder uit te werken....

Leren breien

Lange, lange, langzaamaan
Heeft geen pootjes om te staan
Heeft een huisje op zijn rug
Hoeft niet haastig, hoeft niet vlug
Langzaam glijdt het langs een takje.
Weet je 't al?
Het is een......

En voor wie het nog niet weet....

Het heeft een huisje op zijn rug,
daarom loopt het niet zo vlug.
't Kruipt langzaam over straat,
ik denk dat je het nu wel raadt....

De tweede les die we maken voor de cursus handwerken in de vrijeschool is een breiles voor eersteklassers (zesjarigen). Ik bedacht dit project:

Slakken van wol. Een passend werkje om de techniek van het breien onder de knie te krijgen. Bovendien vind ik de symboliek mooi. Een slak beweegt zich langzaam voort. Breien gaat ook langzaam, zeker in het begin! Maar met geduld en doorzettingsvermogen bereik je uiteindelijk je doel. Net als die slak. En hoe leuk is het om dan, als je lapje klaar is, een mooie kraal te mogen kiezen? En van die kraal en je eerstgebreide lapje een mooie slak te maken? Ik maakte van vilt en karton nog een mooi blad waar de slakjes op kunnen zitten. Een werkbeschrijving vind je hier.

Eikeltjes van vilt

Een heleboel eikeltjes van vilt. Gemaakt voor mijn eerste les voor de cursus handwerken in de vrijeschool. Het thema van die eerste les is zintuigen. Bij het vilten worden vele zintuigen aangesproken. Daarom koos ik deze techniek. Eikels sluiten aan bij de belevingswereld van het kind èn bij het seizoen. Bovendien is het een overzichtelijk werkje dat heel goed met kleuters (mijn doelgroep) gedaan kan worden. Vandaar dus een les in eikeltjes vilten.
Jongste is mijn bondgenoot. Hij is dol op eikeltjes zoeken, rapen, verzamelen en overal tentoon spreiden. Eikeltjes vilten zal vast ook een succes worden. Samen hebben we de hoedjes van de Amerikaanse eik verzameld. Vervolgens zat ik menig avondje te vilten om voorbeelden te maken. Nat vilten want de droogvilttechniek is voor jonge kinderen minder geschikt. Aanvankelijk vond ik het nog best lastig om een mooi, stevig eikeltje te vilten. Gaandeweg ging het gelukkig steeds beter. En nu ligt deze verzameling klaar om de kinderen te inspireren.

Jongste staat te popelen. Gisteren heeft hij al even met me mee gevilt en heb ik hem het boek Vos, Haas en het Kind van Eik voorgelezen. Het is een humoristisch en educatief verhaal geschreven door Sylvia Vanden Heede. Misschien leuk om ter introductie van de les te gebruiken. Toen ik op zoek was naar een geschikt verhaal kwam ik ook nog onderstaand gedicht tegen. Voor de kleuters minder geschikt, maar ik wilde het jullie niet onthouden:

Het zwijn onder de eik

Een zwijn ging zich onder een eeuwenoude eik

Aan eikeltjes te buiten;

Na deze smulpartij sliep hij gelijk,

En toen hij wakker werd, wreef hij zijn ogen uit en

Sloeg aan het wroeten tot hij op de wortels stuitte.

'Je schaadt de boom met dat gegraaf,'

Vermaande hem vanuit de boom een raaf,

'Als je de wortels blootlegt, kan de boom verdrogen.'

''t Kan mij niet schelen,' zei het zwijn,

'Dat moet dan maar, dat laat mij onbewogen,

Ik zie niet wat het nut van deze boom kan zijn,

Of-ie er is of niet, dat is mij om het even:

Als er maar eikels zijn, want daar moet ik van leven.'

'Ondankbaar varken!'riep de eik vol gram,

'Als je die snuit van jou eens op kon heffen,

Dan zou je wel beseffen,

Dat al die eikels groeien aan mijn stam.'

Zo zal de domoor vaak niet snappen

Wat hij te danken heeft aan kunst en wetenschappen;

Het wetenschaplijk werk wordt steeds gekraakt,

Maar hij ziet niet dat hij de vruchten ervan smaakt.

Ivan Krylov (1769-1844)

Bron: www.cedargallery.nl/nlgedichten_bomen.htm

Ook zin om eikeltjes te vilten? Je hebt nodig: viltwol (ik heb Merino lontwol gebruikt), warm water, (olijf-)zeep, eikeldopjes en sterke knutsellijm.

Werkwijze
Pak een klein plukje wol en knijp dit stevig samen. Rol het vervolgens tussen je droge handen totdat het stevig wordt. Maak het bolletje nat met warm water waarin een beetje (olijf-)zeep is opgelost. Knijp het overtollige water eruit en kneed het bolletje voorzichtig tussen je vingers en/of handen. Als het bolletje wat meer stevigheid krijgt, kun je harder drukken en er een nieuw plukje wol omheen winden*. Herhaal dit steeds totdat het balletje de gewenste grootte heeft. Voeg bij ieder laagje water en zeep toe naar behoefte (het mag rijkelijk schuimen). Rol het balletje op het laatst stevig tussen je handen als een gehaktballetje en kneed het in model. Spoel het eikeltje uit in schoon water en laat drogen. Als het eikeltje gedroogd is kun je het in een eikeldopje lijmen.

*je kunt ook een plukje (lont-)wol uittrekken en hiervan een stevig en compact balletje winden. Als het de gewenste grootte heeft, nat maken en voorzichtig vilten.