Mini kabouters

Voor de adventsmarkten maakte ik onder andere deze mini kabouters.
Het patroon vond ik hier.
Vandaag gaan ze mee naar de adventsmarkt op de vrijeschool in Emmen.
Fijne zondag!

Indigo

Van de week verfde ik met plantaardige indigo.
Ter voorbereiding op de adventsmarkten volgende week.
Tenminste....dat was het plan.
Nu ben ik zelf de geverfde wol aan het spinnen;-)

Eerste bad 100 gram Fries Melkschaap/Gotland Pelsschaap 50/50.
Tweede bad 100 gram Fries Melkschaap/Gotland Pelsschaap 75/25.
Derde bad 50 gram Fries Melkschaap.

De wol van het derde bad spon ik gisteravond op de spingroep bij haar.
En nu sta ik te popelen om verder te gaan met de rest.
Maar eh.... die voorbereidingen hè......

Kat en muis

Regelmatig brengt onze tijger ons offers.
Vaak muizen, soms een rat.
Dit beestje is niet bang voor onze zwarte jager.
Vrolijk trippelt hij rond haar troon.
Maar onze kattenkoningin schenkt het diertje geen blik waardig.
Zij poetst haar pels en neemt dan haar rust na weer een nachtelijke jacht.
Zonder offers bij voor- en achterdeur deze keer;-)

Het patroon van deze rat (of muis zo je wenst) vond ik hier.

Klein, kleiner, kleinst

Ben ik vaak van het grote werk; de laatste tijd werk ik steeds kleiner.
Ik maakte mini paddenstoeltjes.
En opnieuw een apie.
In geelgroen deze keer.
En heus, die apies kunnen nog kleiner.
Kijk maar naar die rode.
Gebreid van hetzelfde garen maar op nog dunnere (en kortere) pennen!
Mijn allerkleinste apie ooit.
Slechts 20 cm lang.
Die “grote” meet 26 cm.
Ter compensatie van al dat gepriegel maakte ik moois van kringloopgoed.
En ja....ik experimenteerde wat met letters in mijn foto's.....

Allemaal apies

De afgelopen maanden zijn er in huize Quadraad heel wat APIES geboren.
En weer uitgevlogen.....
Dit zijn de jongsten.
Volgende week vliegen zij uit.

Deze hieronder gingen hen voor.
De APIES zijn gebreid van zacht Alpaca garen naar een patroon van Zij maakt het.

het rechtste apie ging met oogjes, geen zorgen daarover;-)

En dan zijn er nog de JAPIES.
Zij hebben wat meer.
Eén letter èn (veel) gewicht....
Zij wilden nu even niet poseren.
Maar hier kun je ze zien.
De JAPIES zijn gemaakt van handgesponnen wol.
Die ene is reusachtig!
Maar allemaal zijn ze lief, ondeugend en altijd in voor een goede knuffel!

O, en dit is het begin van weer een nieuw APIE...

Muskusos

Alweer een tijdje geleden vertrouwde een vader van school mij een tasje toe met bijzondere vezels: vacht van een muskusos.
De vraag was of ik deze vezels tot een draad zou kunnen spinnen zodat de zoon en dochter van het gezin er iets van kunnen breien of haken.

Zij had een deel van de vacht op de kaardemolen gemengd met schapenwol.
Die dekentjes spon ik vandaag op één van mijn Louet wielen.
Het leverde een rustiek draadje op met ‘knutjes’.

De pure vacht (kort, fijn en heeeeeeeel zacht) spin ik op één van mijn spintolletjes.
Het belooft een fijn draadje in een bijzonder mooie kleur te worden...
Wordt vervolgd!

Najaarsmarkt

Aanstaande zaterdag sta ik van 11.00 tot 15.00 uur op de najaarsmarkt van Vrijeschool De Es in Assen. Hierbij alvast een klein inkijkje van wat er in onze kraam (ik deel er één met spinmaatje Geke) onder andere te zien zal zijn:

En nu gauw verder met de voorbereidingen;-)

Paddestoelen vilten, schaapjes tellen, wol uitzoeken....

Hogere haakkunst

De 18 toeren van I love yarn CAL 2014/2015 stage 1 zijn gehaakt.

Ik (die niet eerder zoiets haakte) vind het hogere haakkunst...
Vandaar deze onbescheiden foto;-)

Heilzaam haken

Het pakket van Gea was is nog niet in Nederland...
Vliegtuig gemist waarschijnlijk;-) (of toch bij de douane?)...
Maar.... zij koos hetzelfde palet als ik dus konden we toch beide aan de slag.
Gea en ik zijn bevriend sinds de middelbare school. Sinds die tijd delen we lief en leed met elkaar. Maar we hebben ook onze eigen levens, met onze van tijd tot tijd drukke bezigheden en dan zien we elkaar soms een hele poos niet. Soms een kaartje, een telefoontje.
Maar nu hebben we een nieuwe gezamenlijke bezigheid en dat is haken.

Eigenlijk ben ik niet zo'n haakster. Gea wel. Sinds ze de draad oppakte pakweg twee jaar geleden haakt ze het ene moois na het andere. Toen ik bij haar over de mystery CAL van I love Yarn las, móest ik dat Gea laten weten. Ze had toen net gehoord dat ze borstkanker heeft. Een mooie jonge vrouw van 41 jaar, sinds ruim een jaar moeder met een verlangen naar een tweede kindje. En dan díe diagnose. Zeker was dat ze haar borst zou moeten missen. Verder een hoop vragen en onzekerheden. Gea voelde er wel voor om mee te doen aan de CAL maar niet in haar eentje. En toen besloot ik samen met haar het avontuur aan te gaan.

Zij meldde ons aan en zorgde ervoor dat de pakketten naar ons werden verstuurd. En wij, wij zijn blind ingestapt. We kozen een kleur, we droegen het geld af en wachtten vervolgens ongeduldig op de bezorging van het pakket. Mijn ongeduld werd afgelopen week beloond met de komst van het garen. De kleurtjes vielen wat tegen. Minder warm dan op de foto. Veel te licht en fel naar mijn smaak. Maar dat doet er eigenlijk niet toe.
De volgende dag al toog ik met alle bollen en een haaknaald naar Gea. De eerste clue van het patroon nog gauw uitgeprint. En we zagen elkaar. Gea, inmiddels kaal als gevolg van de chemo, en ik hadden een fijne ochtend. We beseften ineens dat we niet wisten hoeveel garen we zouden krijgen, dat we niet weten hoe groot de deken wordt die we gaan haken en wanneer en hoe vaak we een nieuwe clue voor het patroon toegestuurd zullen krijgen. Eigenlijk weten we helemaal niets. Maar we weten wel dat het ontzettend leuk is om samen deze creatieve uitdaging aan te gaan. Dat het gaat om het proces. Dat het fijn is om samen te haken. Dat dat rust brengt in onze hoofden en vreugde in onze harten. Dat het ons met elkaar verbindt.

In de middag na onze gezamenlijke haakochtend hoor ik dat na mijn moeder nu ook mijn vader de diagnose kanker heeft gekregen. Drie dierbaren in heel korte tijd. Het is te veel. Tranen volgen. Maar ook dan helpt het om te haken.

Eindelijk....

Na lang, lang wachten arriveerde vandaag dan eindelijk het garenpakket uit Zuid-Afrika!
Helaas was de originele verpakking beschadigd en is het pakket opnieuw verpakt door de Nederlandse posterijen...
Ik hoop dus maar dat er niets ontbreekt en hoop snel een reactie te ontvangen van I love yarn op mijn vraag daarover.
Tegen de verwachting in hoefde ik voor dit pakket geen inklaringskosten te betalen.
Daar word je dan weer blij van.

Via de mail kreeg ik afgelopen nacht de eerste clue van het patroon.
Zodra vriendin Gea ook haar pakket heeft ontvangen gaan we samen van start.
Tot die tijd kan ik alvast even voelen en oefenen;-)

PS: ik ben geen super fotograaf, maar de kleuren van het garen komen echt meer overeen met die op mijn foto hierboven dan met die op de foto van I love yarn hieronder en dat vind ik dan eigelijk toch wel een beetje jammer...

Vakantie

We genieten van een heerlijke zomervakantie.
Vooraf had ik de jongens gevraagd tien dingen op te schrijven die ze in deze zes weken graag wilden doen.
Jongste ging ijverig aan de slag en kwam al snel met zijn wensen.
Wat opvalt is dat hij veel met zijn papa wil doen.
Ik kom er nauwelijks aan te pas.
Is dit misschien herkenbaar voor andere moeders van jongens van zeven?

Afijn.
De eerste weken is Jongste druk met voetballen. Hele dagen brengt hij door op het speelveldje achter ons huis. Met jongens en meiden van uiteenlopende leeftijden speelt hij partijtjes en hij leert er allerhande voetbaltrucjes. Bovendien gaat hij logeren, met papa op de fiets naar een camping voor een korte vakantie, en brengt hij menig uurtje door tussen bergen (technisch) lego van zijn grote broer.

Als dan na vier weken zomervakantie het merendeel van de voetbalvrienden naar de camping is en papa naar zijn werk en de legobouwsels al minstens tien keer zijn afgebroken en op een andere wijze zijn herbouwd en opnieuw verbouwd, slaat dan toch de verveling toe en kom ik ineens weer in beeld.
Ik vraag hem of hij dan nu misschien zin heeft om samen met mij dat etui te gaan maken.
Dat heeft hij!

En daarmee doet hij zijn moeder een groot plezier!

We pakken het boek "vilten met kinderen" van Christel Dohm erbij.
Daarin staat de werkbeschrijving voor een rond etui met rits.
Ja, die wil hij maken!
We pakken alle materialen die we nodig hebben en gaan buiten aan de slag.
Vastberaden kiest Jongste drie kleuren.
Hij legt zelf de wol. Over het patroon hoeft hij maar kort na te denken.
Voortvarend gaat hij te werk.
Ondertussen kwebbelt hij vrolijk over van alles en nog wat.
Het vilten doen we samen.
Al gauw is zijn lap vilt klaar en laat hij het glunderend aan grote broer en papa zien.

Als de lap gedroogd is, gaan we samen naar de winkel om een rits te kopen.
Hij is vastberaden dat de gele zijde van de lap buiten moet.
De winkelmevrouw biedt hem een bijpassende gele rits aan.
“Neehee dat is niet mooi...”
“Een mooie blauwe dan?” is haar volgende suggestie.
“Nee”, roept jongste. “Ik wil oranje!”
Heerlijk die vastberadenheid;-)

Weer thuis zet ik het etui voor hem in elkaar.
Jongste is trots en blij met het eindresultaat.
“Niemand in mijn klas heeft zo'n etui mama!” roept hij uit.
En dat is waar.
Het etui is nog leeg.
Na de vakantie, als Jongste start in de tweede klas, komen er mooie potloden in.
Gelukkig duurt dat nog een poosje....

Oefening baart....

Gisteravond, tijdens de voetbalwedstrijd, begon ik aan dit patroon.
Ja, inderdaad om te oefenen voor die deken CAL;-)
In mijn wolkamer lagen nog tien bollen Phildar katoen in deze - niet zonnige - kleur grijs.
Mooi materiaal om mee te oefenen.
Tot diep in de nacht (de jongens waren allang klaar met voetballen) zat ik te stoeien met het patroon.
Steeds kwam ik niet uit.
En dus begon ik opnieuw.
Keer op keer.
Toen ik rond tweeën met de laatste toer weer niet uitkwam, hield ik het voor gezien.
Vanmorgen haalde ik mijn werk van afgelopen nacht uit.
Ik pakte een dikkere haaknaald en begon opnieuw.
Deze keer ging het goed.
Aan het einde van iedere toer - ook die laatste- had ik nu wel het juiste aantal steken.
En nu is mijn eerste vierkantje klaar.
Kunst zou ik het niet willen noemen; maar een beetje trots ben ik wel;-)

Aan de haak...

Een dag die druilerig van start ging en zin om iets eenvoudigs om handen te hebben, maakten dat ik vandaag aan de haak ging.
Deze fluitenzak maakte ik van dikke haakkatoen (double eight via Leidse Textiel Centrale).
Met haaknaald 4,5 haakte ik een ketting van 20 lossen plus één keerlosse.
Vervolgens haakte ik met elke kleur steeds vier toeren vasten.
Gewoon heen en weer.
En.... deze keer slaagde ik erin een keurig recht lapje te haken!
In het witte deel haakte ik een toer met gaatjes voor het koord.
Met de begin- en einddraadjes van iedere kleur sloot ik de zak in het rond.
Vervolgens de draadjes nog afhechten, koordje haken en de fluitenzak is klaar voor gebruik!
Inderdaad een fluitje van....

Binnenkort meer haakwerk. Want..... ik heb me aangemeld voor deze CAL.
O, een beetje spannend vind ik het wel. Ik ben immers geen grote haakster.
Maar wie weet...komen er toch verborgen talenten aan het licht.
En ik bevind me in goed gezelschap.
Want zij doet mee en mijn allerliefste vriendin is ook aangehaakt.
Het is nu eerst wachten op het pakket met garen uit Zuid-Afrika.