27.2.14

Marie of Annet?



Dit is mijn laatste werk voor de cursus handwerken in de vrijeschool. Het is een les voor de zesde klas. Op de eindtentoonstelling van het afgelopen jaar zag ik dat één van de cursisten ook een marionet had gemaakt. Ik was diep onder de indruk. Die marionet had een hoofd van papiermaché. Ik heb ervoor gekozen de pop geheel van textiel te maken. Dat doe ik aan de hand van het boekje ”Laat de poppen leven” van Karin Neuschütz voor Christofoor.
Er stond geschreven dat je voor het maken van de pop zwachtel kon gebruiken. Ik dus naar de apotheek die mij Bandafix liet zien. De structuur ervan vond ik eigenlijk te open maar ze hadden niets anders. Dus toch maar meegenomen. Bij het maken van het hoofd ging het direct al mis. Het materiaal bood naar mijn smaak te weinig weerstand en brak snel. Het hoofd en de romp heb ik toen gemaakt volgens de gebruikelijke manier bij het maken van (zonnekind-)poppen, met onder- en poppentricot.
Voor de armen en benen heb ik lange tunnels gestikt van ondertricot. Het voordeel van dit materiaal is dat het heel rekbaar en stevig is. Je kunt het dus goed vullen en modelleren. Voor gebruik in een klas is dit veel te bewerkelijk en mogelijk ook te kostbaar. Daarom vraag ik me af of er nog alternatieven zijn. Is er iemand die hier ervaring mee heeft en die ervaring met mij wil delen?

Het skelet van mijn Marie of Annet is nu zo goed als klaar. Ik moet de armen en benen bevestigen aan de romp en dan kleren en een pruik voor haar gaan maken. Pas dan zal duidelijk worden of het een Marie, Annet of toch een Hans of Pieter wordt;-)

Tot slot voor wie het leuk vindt: ook dit jaar is er een tentoonstelling waarop alle cursisten van de opleiding hun werk van de afgelopen twee jaar laten zien. Die tentoonstelling wordt gehouden op zaterdag 12 april 2014, vermoedelijk in Leiden of Gouda. Meer info en een uitnodiging volgt nog via dit blog!

17.2.14

Laatste loodjes




Aanstaande zaterdag alweer de tiende cursusbijeenkomst handwerken in de vrijeschool. Twee handpoppen reizen dan met mij mee naar Gouda. Geïnspireerd door het boekje over poppenspel in vilt van Mari Nagy en István Vidák bedacht ik een les handpoppen vilten voor een vijfde of zesde klas. De draak hierboven heb ik gemaakt naar de werkbeschrijving in het boekje. Lastig vond ik het met al die uitsteeksels. Het vilten, maar ook het maken van de mal daaraan voorafgaand. Het origineel op de omslag moest dertig procent worden vergroot en de uitsteeksels zelfs meer omdat die bij het kneden heel erg krimpen. Ik had op een gegeven moment zoveel lijnen op mijn papier dat ik er nog nauwelijks wijs uit kon worden en heb toen maar wat gedaan. Het pakte goed uit.
Toch besloot ik ook nog een eenvoudiger model te maken zonder al die uitsteeksels. Dat werd dit figuur hieronder; een worm, (struis-)vogel of.....tja wat is het eigenlijk?
Beide handpoppen heb ik nat gevilt om een mal van karton/plastic. De ogen heb ik er naderhand met de viltnaald op gemaakt. Een karweitje dat ik lang had uitgesteld maar dat uiteindelijk in no-time gedaan was;-)




Nog zoiets: mijn scriptie. Hij is zo goed als klaar. Ik heb vele uren gewerkt aan het maken van de omslag. Het was een boeiend en leerzaam proces. Toen ik voor mijn gevoel genoeg literatuur had bestudeerd voor de inhoud van mijn scriptie, was ik er ineens klaar mee. Ik had er gewoon genoeg van. Het was mooi geweest. Aanvankelijke plannen om die slang op de andere binnenzijde nog in spiegelbeeld te borduren, heb ik doorgestreept. Het borduurwerk op de omslag is gaandeweg ontstaan. Alleen die slang heb ik van een patroon gemaakt. Het borduren daarvan heb ik heel anders beleefd dan het andere. Die ervaring was voor mij voldoende.

En toen moest die lap nog een omslag worden. Ik vond het geen leuk klusje en heb er best een tijdje tegenaan zitten hikken. Nu het gedaan is, ben ik opgelucht en tevreden. Mooier en vooral waardevoller vind ik het proces dat ik heb doorgemaakt bij het maken van deze scriptie en de omslag. Het heeft me nieuwe kennis en inzichten gebracht en ik voel me erdoor verrijkt.






Nu wacht nog dat ene lapje waarmee ik dit cursusjaar begon. Het appeltje is allang af en wacht om verder verwerkt te worden. Maar zoals wel vaker heb ik vooraf niet nagedacht over de afmetingen en nu blijkt het te groot te zijn voor het beoogde doel: een hoesje voor mijn I-phone. Misschien dan toch maar iets anders van maken? Grrrrr.....die laatste loodjes...




Hierna mag ik nog één les maken, een les voor de zesde klas. Daarvoor heb ik, zo schreef ik al eerder, een bijzondere pop in gedachten. Dolgraag wil ik eraan beginnen. Maar eerst dit afmaken.
Iets afmaken, hebben jullie er soms ook zo'n moeite mee?









13.2.14

Popje





Dit lieve, warme, zachte knuffelpopje maakte ik voor een bijna vierjarige.
Het popje is ruim 20 cm hoog als ze zit.  
Het patroon is Dotje. Ik kocht het hier.

Niet online...ik bezocht de winkel in Oosterstreek.
Das best gevaarlijk want je komt in de verleiding de hele boel leeg te kopen.
Zoveel mooie materialen in prachtige kleuren,
inspirerende boeken en mooie kaarten.
En kiezen is al niet mijn sterkste punt;-)

Niet zo vreemd dus dat ik meer materialen meenam dan ik voor dit popje nodig had.
Maar die komen ongetwijfeld eens van pas.
Misschien alwel heel gauw 
want voor de laatste les die ik moet maken voor de handwerkcursus
heb ik een bijzondere pop in gedachten...


2.2.14

MÊH





Deze button bracht ik mee terug van de expositie van Collectief Arnhem Product. Het mooiste item in de collectie vonden wij de wanten van leer en wol. Verder waren we niet echt ondersteboven van de producten en proeven die er te zien waren. Misschien waren onze verwachtingen te hoog?
Gezellig was het in café Tape waar de expo plaats vond. In het seventies interieur met leuke en grappige details was het goed toeven. En fijn napraten.
Voor we naar Tape gingen, hadden we op een andere plek in de stad het werk van drie examenstudenten bekeken. Met name van de Livestock collectie van Tijn van Orsouw waren we diep onder de indruk. Mooi, grappig, aaibaar en geniaal bedacht zijn zijn meubelstukken die je, als je ze even niet nodig hebt, als een jachttrofee aan de muur kunt hangen. Fijn was het dat alle drie de studenten ons vertelden over hun proces en ons de producten lieten zien die uit die processen waren voortgekomen. Terwijl wij daarover in café Tape zaten na te praten, kwamen onze eigen processen ter sprake. Ik kwam tot nieuwe inzichten die mij niet alleen veel tijd besparen maar ook verder brengen in mijn ontwikkeling. En zo bracht dit uitstapje veel goeds en was het veel meer dan de moeite waard!